Staklo je vrsta čvrste "tečnosti", ima amorfni oblik i po tome je slično vosku. Sirovinski materijali za proizvodnju stakla su kvarcni pesak (silicijum oksid) velike čistoće, soda, oksid kalcijuma i nekoliko drugih oksida. Ovi materijali se usitnjavaju, homogenizuju i tope u peći. Prva faza u proizvodnji stakla se odvija na temperaturi od 1400 do 1600 °C. Otopljena masa se najpre hladi do viskoziteta optimalne obradivosti i nakon toga oblikuje izvlačenjem, presovanjem, valjanjem i livenjem. U ručnoj izradi stakla tako otopljena masa se oblikuje duvanjem kroz dugu uzanu cev. Daljim hlađenjem postiže se očvršćavanje oblikovanih proizvoda.

se sastoji od jedne staklene površine, može biti različite debljine, vrste i obrade. Jednostruko staklo je najjeftinije i ima najširu primenu. Sečenjem na željene dimenzije i oblik uz eventualnu dodatnu obradu, staklo je spremno za ugradnju.
Float staklo
- danas se za njega koristi naziv obično staklo koje je slabijeg kvaliteta jer se dobija metodom izvlačenja. Dobilo je ime po Float postupku i u današnje doba najčešće se koristi u građevinarstvu i za dobijanje gotovo svih staklarskih proizvoda. Dostupno je u debljinama od 2,3,4,5,6,8,10,12,15,19 i 25 mm.
Extra clear
- float staklo sa niskim sadržajem gvožđa
Parsol (absorpcijsko) staklo
- (Flot bojen u masi, boje: bronza, siva, zelena, plava) Parsol je staklo kojem se u toku proizvodnje dodaje boja. Ima široku primenu zbog mogućnosti da upija svetlost i toplotnu energiju pa se koristi u automobilskoj industriji, građevinarstvu (uređenje enterijera), industriji nameštaja itd.
Polureflektivno staklo
- kombinuje se toplotna zaštita i refleksija nanošenjem metalnog oksida. Polureflektivno staklo odbija zrake sunca, ali bitno manje nego reflektivno staklo i upija deo svetlosti i energije. Boje polureflektivnog stakla su bezbojno, zeleno I plavo. Koristi se za zastakljivanje fasada, vrtova.
Stopsol
- (reflektirajuće) staklo (Flot + sloj za refleksiju) Stopsol predstavlja staklo za kontrolu energije. Sva zračenja od sunca koja prolaze kroz staklo i dospevaju u prostorije doma ili radnog prostora nazivamo dodacima sunčeve energije. Zimi su ovi dodaci poželjni jer kompenzuju gubitke toplote ali leti dolazi do pregrevanja prostorija ukoliko su u pitanju velike staklene površine.
Reflektivno staklo
- to je obično float staklo sa gotovo nevidljivim metalnim premazom koji smanjuje sunčevo zagrevanje prostorije. Metalni premaz takođe proizvodi efekat ogledala pa se sprečava i vidljivost kroz staklo.
Antireflektivno (mat) staklo
- predstavlja kombinaciju dve pirolitičke obrađene površine stakla i redukuje vidljivo svetlo refleksije na manje od 2%. (pogodno je za izlog jer je jasno vidljiv izloženi proizvod i ne postoji odraz spoljašnje sredine), a istovremeno omogućuje veću vidljivost kroz staklo, čak i od bezbojnog float stakla. Uz anti-refleksivne karakteristike ovo staklo sprečava i prolaz 99% UV zračenja, pa time štiti unutrašnjost prostorije i sadržaj. Izrađuje se u serijskoj proizvodnji. Uglavnom se koristi za uokvirivanje slika u debljini od 2mm.
Ogledalo
- je vrsta stakla sa srebrnim nanosom. Pomoću svetlosti pruža vrlo bistre refleksije okruženja. Osim stakla, sastoji se od četiri sloja: srebro nitrat, zaštitni metalni nanos i dva sloja namenski zaštitne boje. Može imati i bronzani ili sivi ton.
Satinato staklo
- je float staklo kome je jedna strana obrađena visokokvalitetnim nagrizanjem kiseline. Transparentnije je od peskiranog stakla. Na tako obrađenim površinama ne ostaju tragovi prstiju pa je lako za održavanje. Ovo staklo se može laminirati, spajati u dupla stakla, očvršćivati i td.
Ornament staklo
- je dekorativno staklo koje se dobija presovanjem mustra ili šara na float staklu tokom prolaska stakla kroz valjke. Šare mogu biti bezbojne, bronzane ili žute. Postoje mnoge vrste ornamenata u običnom ili žičanom staklu. Debljine su od 3-19mm, najčešće 4mm. Providnost zavisi od gustine i strukture ornamenta.
Armirano (žičano) staklo
- sadrži žičanu mrežu (obično oko 10mm raster) u sredini stakla. U slučaju razbijanja stakla žica zadržava staklo od rasipanja. Koristi se za garaže, krovišta, balkonske ograde i područja gde je “industrijski” prihvatljiv. Nije sigurnosno, jer delovi puknutog stakla imaju oštre ivice. Standardna debljina je 6mm, a najčešće se proizvobi u prozirnoj, mat ili smeđoj varijanti.
Peskirano
- peskiranje je obrada stakla nanošenjem abrazivnog sredstva na pod visokim pritiskom. Peskiranjem se može obraditi čitava površina ili samo deo stakla. Ovim načinom obrade mogu se postići i stvarati razni geometrijski oblici, figure, različiti uzorci i dizajn stakla. Upotrebom ove metode staklo može postati umetničko delo.

Lakobel staklo
- je bojeno staklo koje propušta svetlost ali ne i sliku. Boja se pod velikim pritiskom nanosi na float staklo koje upija deo svetla pa po pravilu posvetljuje ton boje. Kaljeno staklo
- je staklo zagrejano do granice plastičnosti 600°C nakon čega se naglo hladi hladnim vazduhom. Dobija se veća otpornost na udarce (pet puta i veća), veća snaga savijanja i otpornost na toplotna opterećenja. Pre termičke obrade mora biti bar grubo brušeno. U slučaju loma stvara se mreža malih zrnaca sa zaobljenim rubovima. Nakon ove termičke obrade staklo se više ne može obrađivati pa se rezanja, brušenje i bušenje moraju obaviti pre kaljenja. Nakon kaljenja, staklo se može samo peskariti i satinirati.
Emajlirano staklo
- je kaljeno staklo, na koje je pre kaljenja nanesena posebna boja sastavljena od staklenog praha i pigmenta boje. U procesu kaljenja boja se trajno veže za staklenu površinu. Takav nanos je veoma otporan na mehanička oštećenja i starenje. Moguće je emajlirati ornamentno staklo, satinirano ili metalizirano. Koristi se za staklene panele na fasadama, za staklene ispune, oblaganje kuhinja iznad radne ploče.

Niskoemisivno staklo s mekim nanosom
- (Planibel top N+) je staklo namenjeno za izradu izo-stakla, vrlo efikasno pri očuvanju toplote u objektu, maksimalno propušta svetlost i sunčevu energiju u unutrašnjost. Ovo staklo pomaže da zimi bude prijatno uz staklenu površinu i doprinosi znatnom smanjenju troškova za grejanje, neutralnog je izgleda i poput standardnog stakla ima široku primenu. Planibel top N+ staklo je premazano oksidima metala katodnim naparivanjem u vakumskim uslovima. Ovaj sloj je poznat kao sloj niske emisije.
Samočistivo staklo 
- to je staklo sa specijalnim tankim fotokatalitičkim filmom, koje za postizanje samočistivosti koristi UV zrake i kišu. UV zraci aktiviraju nanos koji razgrađuje organske materije koje na staklu donosi prašina, kiša, smog i td. Prašina se na taj način ne hvata pa kiša prljavštinu samo spere sa stakla. Fotokatalitički i hidrofilni efekat omogućavaju staklu da ostane čišto u dužem periodu nego netretirano staklo. U kišnim danima kapi kiše lakše skliznu sa stakla i tako omogućavaju bolju vidljivost. U procesu rukovanja i održavanja stakla treba izbegavati oštre predmete i prljave krpe kako se ne bi oštetio film.

Staklo je potpuno prozirni materijal. Staklo je plemenit ambalažni matrijal koji istovremeno čuva i štiti upakovani sadržaj. Nepropustljivo je, pa aroma i ukus materija ne mogu ući, a ni izaći iz stakla. Životne namirnice upakovane u staklu ostaju apsolutno nepromenjene, prirodne i sveže. Staklo je dragocena sirovina koju je moguće 100% reciklirati. Pod tim podrazumevamo organizovano sakupljanje predmeta od stakla koji više nemaju upotrebnu vrednost, preradu u nove proizvode i ponovnu upotrebu. Staklo se može pretopiti bezbroj puta, a da pri tom ne gubi na kvalitetu. Upotrebljava se kao vredna sirovina za proizvodnju nove staklene ambalaže. Od jedne tone otpadnog stakla, uz dodatak energije, dobiće se jedna tona novih staklenki. Pri tome se uštedi 700kg peska, 200kg CaCO3 i 200kg sode. Reciklažom stakla smanjuje se zagađenje vazduha za 20%, a vode za 50%.

Prirodno staklo se stvara se u vulkanskim aktivnostima, a drugi oblik nastaje udarom groma u silicijumski pesak. Širom Zemljine kugle pronađeni su vrhovi strela i noževa praistorijskih ljudi izrađeni su od vulkanskog stakla. Mesto nastanka veštačkog stakla smatra se Egipat, gde su arheolozi pronašli predmete od stakla, ostatke radionica sa kalupima i delovima peći za topljenje stakla. Staklo se koristilo za izradu nakita koji je korišćen robnu razmenu. Razvijenu proizvodnju stakla imali su Feničani, Asirci i Palestinci. Centar proizvodnje stakla dosta kasnije postaje Rim (do 5. veka), odakle se ovaj zanat proširuje po provincijama. Od stakla se izrađuju razni ukrasni predmeti i nakit, a u domaćinstvu je staklo zamenilo tradicionalno posuđe od keramike i metala. Padom Rimske imperije (476. godine) centar proizvodnje stakla postaje Vizantija, a u 12. veku Sirija. Padom Sirije pod tursku vlast u 14. veku vodeću ulogu u proizvodnji stakla preuzima Evropa, naročito Francuska i Engleska, a od 15. do 17. veka Venecija, koja proizvodi staklo visoke umetničke vrednosti - ukrasno staklo, bojeno i slikano staklo za prozore, staklo za ogledala i lustere i sl. Moderna istorija stakla započinje 1851 godine kada je u Londonu na svetskoj izložbi predstavljen stakleni paviljon pod imenom “Crystal Palace”. Ta građevina je podstakla arhitekte da staklo počnu da upotrebljavaju kao građevinski materijal. Revoluciju u proizvodnji stakla pokrenuo je 1952. godine Sir Alastair Pilkington, svojim izumom postupka za proizvodnju pod imenom "float". Automatizovana proizvodnja stakla "float" postupkom počinje od 1958. godine i to se danas smatra standardnom metodom. Tečno staklo klizi - lebdi po površini (float = lebdeti) rastopljenog metala u komori sa kontrolisanom atmosferom. Masa se postepeno hladi i nastaje staklo idealno ravnih i paralelnih površina, ujednačene debljine. Ovaj postupak omogućio je izradu staklenih ploča u raznim bojama i u različitim debljinama i dimenzijama. Preko 90% svetske proizvodnje stakla je float staklo.

Razvojem tehnologije, kako u ostalim granama, tako i u građevinarstvu, povoljno se utiče na potrebe čoveka ne narušavajući pritom životnu sredinu. Odabirom optimalne vrste stakla koje se koristi za zatvaranje fasadnih otvora postiže se:

- Kontrola gubitka toplotne energije
- Kontrola prolaza toplotne energije
- Kontrola prolaza UV zraka
- Kontrola prolaznosti svetlosti
- Zvučna izolacija
- Zaštita od povreda

– odnosno laminirano staklo (PAMPLEX) je sendvič dve ili više staklenih ploča koje su međusobno spojene pomoću tankih folija PVB (polyvinylbutyral) ili specijalnom tečnošću u uslovima povećane temperature u autoklavu, gde dolazi do potpune athezije između vezivnog sredstva i stakla. Folije i stakla mogu biti različitih boja i debljina. U lamistal se mogu spojiti npr. dva kaljena stakla debljine 6mm čime dobijamo staklo 6-2-6 tj. jednu kompletnu ploču debljine 14mm. Ovo staklo obezbeđuje bolju zvučnu izolaciju od tradicionalnog stakla iste debljine. Lamistal je sigurnosno staklo jer se ne rasipa u slučaju razbijanja već ostaje homogeno, prilepljeno na vezno sredstvo.

– je najrasprostranjeniji oblik primene stakla. To je kombinacija dva ili više stakla koja su po ivicama spojena pomoću metalnog profila (distancer najčešće od aluminijuma debljine od 6-12mm) koji je ispunjen molekularom (zrnca koja sprečavaju nakupljanje vlage između stakala). Staklo i metal spojeni su butilom koji se nanosi na profil u vrućem stanju i ima funkciju lepila i izolacije. Kvalitetno izo staklo se potom presuje kako bi se dobio kompaktniji i trajniji proizvod. Poslednja faza je kitovanje gustom smesom čime se na rubu napravi izuzetno kvalitetno lepljenje i time zaštićuje međuprostor izolacijskog stakla od prodora vode i sprečava kondenzacije i zamagljivanja unutrašnjosti izo stakla. Izo-staklo se najčešće izrađuje od dva float(prozirna) stakla najmanje debljine 4mm. Sve češće se jedno ili oba stakla zamenjuju drugačijim staklima sa boljim karakteristikama: low-em (termoizolirajuće staklo – smanjuje gubitak toplote za čak 60% u odnosu na klasično izo staklo. Na površini stakla nalazi se mekani nanos tankog sloja od metalnih oksida. Deluje kao reflektor i zadržava temperaturu u prostoriji. Sloj je okrenut prema unutrašnjosti izo stakla i na taj način se čuva od oštećenja). Izolacijsko staklo ne bi smelo imati jedno od stakala tanje od 4 mm. U međuprostoru se nalazi vazduh, ali se sve više puni inertnim gasom (argon, kripton…) koji svojim svojstvima poboljšava izolaciju tj. sprečava protok energije. Estetski aspekt se razvio u poslednjih desetak godina pa se često između stakala stavljaju ukrasni profili. Koriste se zlatne (mesing) širine 10 mm i bele lajsne uobičajenih širina 10, 18 i 26 mm. Profili takođe mogu biti u drugim bojama (srebrna, smeđa, crna…), ali retko se upotrebljavaju u praksi. Takođe između dva stakla stavljaju se i venecijaneri koji se mogu okretati, dizati ili spuštati na mehanički način, automatski način ili pomoću daljinskog upravljača. Tako imamo zaštitu koju ne treba održavati jer je izolovana čak i od prašine. Kod ovakvog proizvoda distancer je debljine 18-27 mm.
Prednosti izo-stakla:
- izuzetno jednostavno održavanje
- ušteda toplotne energije
- nema kondenzacije
- poboljšava zvučnu i toplotnu izolaciju
- rok trajanja je i do 30 godina. 

Šematski prikaz:
1. staklo
2. međuprostor (vazduh ili inertni gas)
3. alu-profil
4. molekular – upijač vlage
5. butil
6. tiokol, hot-melt, silikon

Razlozi ugradnje izo-stakla s LOW-E:
- ušteda na grijanju, smanjuje troškove života
- smanjenje emisije zagađenja, narušavanja prirode i klimatske ravnoteže
- povećanje komfora prostora
- ostaju nam financijska sredstva za druge potrebe i povećanje životnog standarda

Napomena: Kako znati je li ugrađeno i kako je ugrađeno low-e staklo? Kod običnog izo-stakla, ako upalite upaljač plamen u odrazu na staklu će biti žut ili žućkast, a kod low-e stakla plamen će biti ljubičasto plavkast!!! Važno je napomenuti da prilikom montaže stakla obično staklo dolazi sa vanjske strane, a sa unutarnje strane dolazi LOW-E staklo!!!